W poranek (Konopnicka, 1915)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Marya Konopnicka
Tytuł	W poranek
Pochodzenie	Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom I
Wydawca	Gebethner i Wolf.
Data wyd.	1915
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Warszawa, Lublin, Łódź, Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały tom I Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[37]

III. W PORANEK.

Z Jarmuty^[1] mgła spada, jak rąbek z dziewczyny,
Po niebie obłoczek przewija się siny;
Za chwilę wschodzące
Spromieni go słońce,
I tronem on będzie jutrzence...
Wcześniejszy od świtu, ciemniejszy, niż zmierzchy,
Wszedł góral w swej guni z siekierką na wierzchy;
Nim dzionek rozbłyśnie,
On zagrzmi, zaświśnie
I echa rozbudzi w piosence.
O, cicho... o, cicho! Schylony na skale,
Utopił źrenice w powietrza krysztale

[38]

I liczy, jak skarby,
Omszone te garby,
Rodzinnych gór swoich przyczoła...
— Prehyba...^[2] Petrańczyk^[3] i Wilcze^[4] zielone...
Tu moja sadyba i gniazdo rodzone...
Jam z wiatrem tam latał
I z orłem się bratał,
Znam wszystkie smereki^[5] dokoła.
Tu Kunia^[6], Opołta^[7], a tam Koszarisko...^[8]
Ej! dalneż to wierchy, choć widzą się blizko!...
Pieniażna, Czerteże^[9],
Gdzie skarbów złe strzeże,
Gdzie rogi nie jęczą pastusze...
Ej, byłoż mi świata pod skalne te ściany,
Dopókim nie poznał wietrznicy Marany,
Co miga mi w oczach
Po łazach^[10], uboczach^[11],
A śmiechem zabiera mi duszę!...
Wróżyła cyganka: »Złe dnie z Sokolicy!^[12]
Ej! nie chodź pod okno Marany wietrznicy,

[39]

Bo serce wyśpiewasz
I Boga zagniewasz,
I pójdzie twa dola na marne«.
Nie chodzić?... a także! Od świtu się włóczę,
Gdzie dziewczę zaplata warkocze swe krucze.
Och! wróżby... wróżbity...
Jam wesół i syty,
Gdy w oczy popatrzę się czarne!
Nie będzie mnie chciała? — Ej! znam ja wąwozy,
Gdzie strzelcom z pod kulki z wichrami mkną kozy.
Ot, Rogacz...^[13] Homole...^[14]
Wybieram, co wolę...
Przepaści, jak śmierć, tam głębokie!
Ej, słońce ty, słońce! pośpieszaj ze wschodem,
Bo trudnoż mi z sercem stęsknionem i młodem!...
Och! ani pamięta,
Ze ziemia ta święta,
A nad nią — jest niebo wysokie!

1. Jarmuta — góra nad Szczawnicą Wyźnią (773 m) już w obrębie wsi Szlachtowy.
2. Mała i Wielka Prehyba — dwa lesiste szczyty górskie (1175 i 1195 m) na północ od Szlachtowy.
3. Petrańczyk — pasmo górzyste zalesione w obrębie wsi Jaworki.
4. Wilcze — polana w lasach szczawnickich, graniczy z Szlachtową.
5. Smerek — świerk.
6. Kunia czyli Sewerynówka — pasmo górskie, ciągnie się od Szczawnicy w kierunku Obidzy i Jazowska.
7. Opołta — pasmo lesiste, dalszy ciąg Kuni.
8. Koszarisko czyli Koszarzysko — pasmo górskie, którego przedłużeniem jest Kunia.
9. Czerteże i Pieniażna — pasma górskie, dalszy ciąg Koszariska.
10. Łaz — u Podhalan miejsce wypalone z zarośli na pole (Słownik gwar Karłowicza), u górali szczawnickich także: łąka górska.
11. Ubocz — bok, pochyłość góry, zbocze.
12. Sokolica — skała w Pieninach, spadająca stromo ku Dunajcowi.
13. Rogacz — szczyt górski nad Jaworkami (1182 m).
14. Homole lub Gomole — pasmo górskie, tworzące uroczy wąwóz między Szlachtową a Jaworkami, zwane także Małemi Pieninami.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.