W nadzieję wiela mała nie opuszczaj (Biernat z Lublina, 1910)

Dodaj linki
Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop
Tytuł W nadzieję wiela mała nie opuszczaj
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Biernat z Lublina
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron
›››

4. W nadzieję wiela mała nie opuszczaj.

 Słowik, iż ten obyczaj ma:
Siedząc w gaju słodko śpiewa,
Więc go krogulec ułapił,
Bo tam w gaju z nim społem był.
 Rzekł mu słowik: „Mily panie,        5
„Małe ze mnie masz śniadanie:
„Patrz sobie ptaka więtszego,
„A mnie puść tako malego“!

Rzekł krogulec tymi słowy:
„Lepszyś ty mnie tu gotowy,        10
„Niżli ini, cn latają,
„Chocia więcej mięsa mają“.
Bo kto traci, co w ręku ma,
A niepewne rzeczy duma:
Takiemuć zmysłu nie zstawa,        15
Pewne za niepewne dawa.









 Rimicius: D (53) De philomena at accipitre. [H 9 Ἀηδὼν ϰαὶ ίέραξ]. St (146) De licinia et accipitre. C (161) Slawijček a krahugec.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=W_nadzieję_wiela_mała_nie_opuszczaj_(Biernat_z_Lublina,_1910)&oldid=3192816”