Sen w około — cisza głucha; Ty mi każesz iść!
Nikt nie widzi nas, ni słucha;
W oknie księżyc stanął blady —
Czyż się jego lękasz zdrady, Że mi każesz iść?
Księżyc zaszedł, drzemie sioło: Ty mi każesz iść!
Złote oczka gwiazdki kryją;
Myśmy sami — cisza w koło,
Tylko nasze serca biją, A ty każesz iść!
Patrz, jak tętnią moje skronie; — Ja nie mogę iść!
Burza szczęścia wre w mem łonie;
Połóż dłoń Twą na me skronie;
Ach jak palą Twoje dłonie! — Czyliż prawda? mam-że iść?
Szklanny głos Twój drzy — Ty wzdychasz, Gdy mi każesz iść,
Rwie ku szczęściu się Twe łono,
A Ty szczęście to odpychasz;
W dłoń twarz skryłaś zapłonioną, I... każesz mi iść!...
