Przejdź do zawartości

Ta kozielska brona

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Ta kozielska brona
Podtytuł 16. z p. Kozielskiego i Lublinieckiego.
Rozdział Pieśni wojackie
Pochodzenie Pieśni Ludu Polskiego w Górnym Szląsku
Redaktor Juliusz Roger
Wydawca A. Hepner
Data wyd. 1880
Miejsce wyd. Wrocław
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron

16.
z p. Kozielskiego i Lublinieckiego.
 
\relative c' {
\set Staff.midiInstrument = "trombone"
\key c \major
\time 2/4
\autoBeamOff
c'4 \stemDown g | \stemNeutral b8 c d c | e4 f | e8. f16 g8 e | g8 g  g4 | e4 c8 c | \break
c4 g'8 g | g4 g\fermata | e8 g c,4 |g8 g  g4 | g8 a b4 | c c\fermata
\bar "|." 
}
\addlyrics {Ta ko -- ziel -- ska bro -- na pię -- knie u -- stro -- jo -- na, jest  ci tam ma mi -- ła a u -- pła -- ka -- na,  jest  ci tam ma mi -- ła a u -- pła -- ka -- na. 
}
\midi {
\tempo 4 = 80 
}

Ta kozielska brona
Pięknie ustrojona, —
Jestci tam ma miła
A upłakana.

Kiebych ja był wiedział,
Iż będziesz płakała,
Nie byłbych ja zabrał
Pod tę landwerę.

Ej, bo ta landwera
To są piękne chłopy,
Płócienne galoty,[1]
Kłobuk[2] z klapioty.[3]

A na tym kłobuku
Złota litera:
Wyciągaj, landwero,
Z gwerem do pola.

W pole wyciągali,
Gwery pociepali,[4]
A zamiast patrontasz<ref>Ładownica.</ref>
Dróty nabrali.

Przy jednym padole,
Przy jednéj dolince —
Siedzi tam landwera,
Drótuje garce.

Landwerski jenerał
Sam garki drótował,
Czy mały, czy srogi,
Sześć piętoków brał.




  1. Spodnie.
  2. Kapelusz.
  3. Klapiota, z niemieckiego: Klappe. Kłobuk z klapoty = czapka z uszami.
  4. Porzucili.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Juliusz Roger.