Strona:Zofia Dromlewiczowa - Przygoda.djvu/174

dziwszej skrytki, od schówka umieszczonego w ścianie.
 W środku drzwiczek znajdował się guzik po naciśnięciu którego drzwiczki otworzyły się. Skrytka była niewielka, około metra szerokości i metra długości, była jednak dosyć głęboka. A we wnętrzu jej leżały jakieś przedmioty. Tych jednak nie chciał Jaś sam oglądać. Musiał koniecznie mieć obok siebie świadka swego triumfu i radości.
 Dlatego wybiegł do parku, wołając:
 — Karolinko, znalazłem skarb!
 Karolinka zamierzała wprawdzie nie mówić odrazu Jasiowi o kłamstwie Antosia, teraz jednak zapomniała o tem i mimowoli odpowiedziała ze smutkiem:
 — Co ty mówisz, Jasiu, niema przecież żadnego skarbu!
 Jaś odpowiedział oburzony:
 — To ty chyba nie wiesz co mówisz, jest skarb i ja go znalazłem.
 Nic nie rozumiejąc, pytając Jasia o szczegóły, Karolinka poszła na górę.
 — Skarb jest w pokoju mamy. Odrazu powinniśmy się byli domyśleć, że właśnie w jej pokoju spotka nas coś przyjemnego.