Strona:Z pennsylwańskiego piekła powieść osnuta na tle życia.pdf/20

—   16   —

niestety związane z wyzyskiem najbiedniejszych, ale za to najliczniejszych mas ludu roboczego.
 — Stać się narzędziem wyzysku swoich własnych braci... nigdy! Choćby mi i zmarnieć przyszło w tej Ameryce, za żadną cenę nie będę Judaszem w obec tych biedaków.
 Po chwili przychodzi myśl inna:
 — A może tak źle nie jest, może czem innem zwróciłem na siebie uwagę, może rzeczywiście z moich zdolności uczciwie zechcą korzystać?.... Czy mam prawo deptać własnymi nogami szczęście osobiste....
 Instynkt jednak co innego powiada.
 Przypomniał sobie różne epizody z życia swego przyjaciela, dawniej zacnego chłopca, dziś — kreatury niezmiernie zagadkowej.
 Przypomina sobie rozmowy z nim na temat Blakboków toczone.
 — W organizacyi jest kilka, czy kilkanaście stopni. Ma być oczywiście przyjętym do najniższego; ma ślubować bezwzględne posłuszeństwo, tajemnicę... karność.
 — W obec kogo karność?....
 — W obec ludzi, których nie będzie mógł nawet znać, ale którzy przyjdą do niego z hasłem...
 — Kto wydaje hasła?
 — Oczywiście ci, co stoją na czele.
 — Kto stoi na czele?...
 Józef nie umiał mu powiedzieć.
 Józef nie wie, ale Jan się domyśla. Patrzy przecież na jego życie i widzi, że wszystko cokolwiek robi, (a rezultatem jego roboty zawsze jest krzyw-