Strona:Z niwy śląskiej.djvu/162

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

«I wzięło koniec to nasze cierpienie
I stał się koniec naszym gorzkim łzom...
Lecz wy synowie, jak żywe kamienie[1]
W święty duchowny budujcie się dom».

«Wszyscy w kapłaństwo święte się budujcie!
I świećcie cnotą, by światła tych gór
W prawdziwej wierze Chrystusowej stójcie;
A w wieczne czasy stać będzie wasz zbór!»





  1. I. Piotr 2, 5.