Strona:X de Montépin Tajemnica grobowca.djvu/440

 — Ależ powiedz mi pani...
 — Tu ani słowa. Minuty tyle warte co godziny. W drodze panu opowiem.
 Naczelnik wziął kapelusz i poszedł za agentką. W prefekturze zastali dyżurnych agentów i pojechali na bulwar Temple.
 W drodze Aime Joubert opowiedziała po krótce i skończyła temi słowy:
 — Widzi pan, że miałam słuszność, gdym prosiła o pilnowanie przedmieścia św. Honorego.
 Naczelnik sam to zaraz przyznał w myśli, ale nic nie odpowiedział.
 Na końcu bulwaru ulicy Turbigot, obok bulwaru, Aime Joubert kazała stanąć karecie w której jechali agenci wyszli.
 — Meunier — rzekł naczelnik do inspektora — weź czterech ludzi i idź do domu pod nr. 18 na ulicy Berangera, to będzie poza domem nr. 41 od bulwaru Temple. W tym domu są dwa wyjścia. Pilnujcie z tej strony, ażeby nikt nie wyszedł. Uprzedźcie stróża.
 — Dobrze panie naczelniku — odpowiedział inspektor.
 Wziął czterech ludzi i poszedł spełnić polecenie naczelnika. Naczelnik znów wespół z panią Rosier i innymi agentami poszedł na bulwar. — Sylwan Cornu i Galoubet znajdowali się wciąż jeszcze na swych stanowiskach.
 — Jest co nowego? — spytał naczelnik, podchodząc do nich.
 — Nic — odpowiedział Galoubet. — Nic się nie ruszyło. Nikt nie wyszedł.
 — Napewno to wiesz?
 — Tak, ani na minutę nie spuszczałem oczu z bramy.
 — No, to będziemy go mieli.
 Naczelnik policji śledczej stanął przy bramie pod nr. 41; była zamkniętą. Przechodnie na ulicy coraz rzadszymi się stawali. Teatr się skończył, zamykano kawiarnie. Naczelnik dwa albo trzy razy zapukał do drzwi trzciną, mówiąc przez zęby:
 — Pamiętam, że od tej strony nie ma odźwiernego, że Meunier usłyszy, jak się dobijam i przyśle go, ażeby otworzył.
 W tejże chwili na pierwszym piętrze otworzyło się okno i wyjrzała głową jakiegoś lokatora. Naczelnik usłyszawszy otwieranie lufciku podniósł głowę i spytał:
 — Zapewne pan u siebie w domu?
 — Tak.
 — Czy tu stróża nie ma?
 — Niema. Stróż jest od ulicy Berangera dla obu bram.
 W tejże prawie chwili otworzyły się drzwi. Inspektor policji kazał odźwiernemu otworzyć od strony bulwaru.
 Kiedy furtkę otworzono, naczelnik policji wszedł z panią Rosier i agentami i rzekł do odźwiernego.
 — Wiesz kto jesteśmy?