Strona:Wybór poezyj- z dołączeniem kilku pism prozą oraz listów.djvu/292

 Gdzie jeno wieczny promień dociecze,
 Najskrytsze śledząc tajniki;
 Chciałem wybadać, serce człowiecze,
 Jakiemi chodzi przesmyki.
 Ujrzałem w ludziach krwawe zgryzoty,
 I niespokojne obłędy;
 Głuchym nałogiem wzrosłe niecnoty,
 Poczciwość wygasłą wszędy.

 Zdatny rzemieślnik, kmiotek ubogi,
 Jęcząc na zdziercze łakomstwo,
 Posyła w nieba swój lament srogi,
 Że mu mrze głodem potomstwo.
 Tymczasem zbrodnik spokojnie żyje,
 Gdy sprawiedliwy narzeka;
 Trzoda nikczemnych pochlebców tyje,
 I ledwo brzucha powleka.

 Płocha urodo, zmiennico podła,
 Śmiejesz się z cudzej niedoli.
 Tyś mię w kosztowne więzy przywiodła,
 Innego twe serce woli.
 Masz za swe: kara z występkiem chodzi.
 Rzucił cię twój ulubiony;
 Lecz i ten, ledwo ciebie zawodzi,
 Został od drugiéj wzgardzony.

Wszędy szalona zazdrość szarpiąc ze łba żmije,
Chytre na łów otwartych serc zadziergi wije:
Kopie doły przyjaźnią umilona zdrada.
Pod ich spiskiem bezecnym zasługa upada.
Ciągnie życie obmierzłe ten, co nic nie zgrzeszył,
I woła umierając: nikt mię nie pocieszył!

Stęka skrzywdzona praca i w gorzkich łzach tonie,
Ociekłe krwawym znojem wznosząc w górę dłonie;
Traci cnota swą dzielność bez winnéj nagrody;
Urąga kłam bezczelny na jéj płacz i szkody.
Drzémie bogacz w rozkoszach, co go darmo żywi
Ziemia, i nie wie nawet, czy są nieszczęśliwi.

On ci to sam jest taki: patrz, jaka mu burza
W odmęcie żądz niesfornych dobrą myśl ponurza.