błądzących cieni spółbraci. I tutaj niewątpliwie nie ma na myśli poeta połączenia się z temi cieniami przez zgon, a jeśli pragnie przebyć Acheron, to w sposób idealny tylko, by się swobodnie, bez namiętności ziemskich rozpatrzyć w losach owych cieni. Myśl ta powróci jeszcze później poecie i stanie się zasadniczym motywem do większego poematu.
Z kolei pojawiła się w druku „Odpowiedź“, napisana w Neapolu w październiku 1864 r. Do kogo jest wystosowana? Jakie objawy życia rzeczywistego dały jej początek? Czy była ona wynikiem dyskusyj, prowadzonych przez poetę z towarzyszami podróży, czy też odnosiła się do jakiegoś faktu znanego ogółowi? Na te pytania niepodobna obecnie odpowiedzieć dokładnie i stanowczo, gdyż szczegóły życia Asnyka nie są nam znane tak, ażeby mogły zaspokoić badawczą ciekawość, dotyczącą jego twórczości. W samym utworze należy szukać objaśnienia. Jest on wymierzony przeciwko oportunizmowi, w jakiejkolwiek tenże przejawia się postaci, ale nadewszystko przeciwko poetom, którzy potrafią swe pieśni do wszelkich nagiąć okoliczności, którzy umieją:
Księżycowe nikłe tęcze,
Rozwieszone mgły pajęcze
Na leciuchne tkać przędziwa,
Chore serca do snu tulić;
