Zbigniew Oleśnicki ważył w umyśle projekty czwartego ożenienia się Jagiełły. Pierwszy proponowany przez Zygmunta Luxemburczyka ze swoją bratową Eufemią, z posagiem Śląska i stu tysięcy dukatów, podobał się królowi bardzo, ale wcale nie uzyskał aprobaty księdza proboszcza. Znał on doskonale przeniewierczego cesarza i przewidywał jakiby to on potężny wpływ przez żonę młodą wywierał na starego króla.
Natomiast drugi z księżniczką Sotiką był ze wszech miar dlań korzystny. Najprzód zapewniał mu względy Witolda tak pożądane, a potem przez młodą neofitkę, bo księżna, będąc wyznania wschodniego, musiałaby przejść na katolicyzm, spodziewał się korzyści dla kościoła i wpływu na Ruś. Postanowił też jechać niezwłocznie do Wilna i małżeństwo doprowadzić do pożądanego skutku.
Strona:Wincenty Rapacki - Król Husytów.djvu/82
Ta strona została przepisana.
VIII.
