Lecz, czy znacie co-to boje?
Co-to Orły? co-to zbroje? 104 I co wrogów dłoń?
Ile krwi się w sercach spiekło?
Ach! a ile jej wyciekło? Na ojczystą błoń? 108
DUMKA
Pod mogiłą długie noce
Duma z wichrem młode Lasze,[1]
A gdy w słuchu załopoce,[2]
Zważa, czy nie jego ptasze,
Czy nie orlę to klekoce? 5 Czy mogiła to nie jękła? Czy nie szabla brzękła?
Ziemia Lacka nie zapości,
My jej zawsze krwi ucedziem,
Krwią częstujem lichych gości, 10
Hej! a komu na kark wjedziem,
Niech naszego kruka pyta O swe ślépie, o jelita, A wichrów o kości!
A wy! a wy! kości nasze! 15
Co to w stepie was wykradło?
Orli rodzie! plemie Lasze!
Co ci to tak ciężko padło? —
Dzieci!.... dzieci! smutna sława, Dola krwawa, i pieśń łzawa, Oto dzieje wasze! 21
↑DUMKA w. 2: Laszę od Lach, jak ptaszę od ptak (ptach).
↑w. 3 łopotać od łopot; wyraz naśladujący rzucanie się chorągwi, poruszanej wiatrem.