Strona:William Shakespeare - Zimowa powieść tłum. Ehrenberg.djvu/7

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.




PRZEDMOWA[1].

Około r. 1570 wyszła pierwszy raz z druku powieść, na pisana przez mistrza Roberta Greene, pod tytułem: Pandosto czyli tryumf czasu, po raz 11sty w r. 1609 przedrukowana, a Johnson’owi znana także pod tytułem The pleasant history of Dorastus and Faunia. Treść jéj taka: Pandosto, król Bohemii, ożeniony z Bellarią, córką władzcy Rusi (emperror of Russia), przyjął w odwiedziny towarzysza młodości, Egista, króla Sycylii. Z zachęty i namowy męża, Bellaria najserdeczniejszą okazywała gościowi uprzejmość, i z naleganiem opóźniała zamierzony jego wyjazd. Z tego wywiązał się stosunek poufały, który wzniecił w umyśle Pandosta podejrzenie, iż jest zdradzonym. Zażądał więc od Franiona, podczaszego, a nawet mu śmiercią w razie odmowy zagroził, żeby trucizną zaprawił na pój podawany Egistowi, Franion jednak, wyjawiwszy Egistowi zamiary Pandosta, uszedł z nim razem do Sycylii. Utwierdzony tą ucieczką w swoich podejrzeniach, Pandosto wtrącił żonę do więzienia, gdzie ta wydała na świat córkę, przez ojca nie uznaną, i z jego rozkazu porzuconą w łodzi na otwartém morzu. Potem na żądanie szlachty, zwołał na królową sąd, na którym

  1. W przedmowie objaśniony stosunek treści tego dramatu do wydarzeń zaszłych w Polsce w XIV wieku.)
1