Strona:William Shakespeare - Burza.pdf/23

»W. Shakespeara, gentelman’a z Stratfordu«. Ostatnim dokumentem jest testament, który główną spadkobierczynią ustanawia starszą córkę, Zuzannę, wydaną na cenionego lekarza stratfordzkiego, Johna Halla; z małżeństwa tego pochodziła córka Elżbieta, wydana za Tom. Nashe, zmarła jednak za powtórnem małżeństwie bezdzietnie; bezdzietnie także zmarła (1662) młodsza córka poety, Judyta, której ślub z Tomaszem Quiney’em odbył się na kilka miesięcy przed śmiercią poety (23-go kwietnia 1616).
 Szekspir jako współwłaściciel teatru. Funduszów na wszystkie wymienione wyżej kupna dostarczało mu znakomicie prosperujące przedsiębiorstwo teatralne The Globe, którego Szekspir był — według dzisiejszego wyrażenia — udziałowcem. Tantjemy autorskie nie były wysokie; natomiast dochody aktorów, a zarazem właścicieli teatrów, wobec bardzo licznej frekwencji a małych wydatków na urządzenie sceny były bardzo znaczne.
 Jeszcze przed r. 1599 prawdopodobnie miał Szekspir udział w dochodach z teatru, zwanego poprostu »Teatrem« (The Theatre), będącego własnością Jakóba Burbage’a. W r. 1599 dwaj synowie Burbage’a przy pomocy innych aktorów przenieśli drewniany budynek na południowy brzeg Tamizy i przemienili go w towarzystwo akcyjne; połowę dochodów brali sami, drugą połowę podzielili na 5 części i przypuścili Szekspira i 4 innych aktorów do spółki. Teatr ten nazywał się The Globe od postaci Herkulesa, dźwigającego na ramionach kulę ziemską, pod którym widniał napis: Totus mundus agit histrionem (»cały świat gra komedję«).
 Był to teatr letni, bez dachu nad audytorjum — jedynie galerja i scena były kryte, — zbudowany w kształcie owalnym. Przedstawienia dawano po południu, w dniach pogodnych, na znak czego wywieszano chorągiew. W zimie grywała ta sama kompanja w drugim, niedaleko znajdującym się murowanym teatrze, przerobionym z klasztoru pofranciszkańskiego, stąd zwanym Blackfriars.