drukowane, ale grane już dramaty i komedje. Niewątpliwie powodzenie poematów zachęciło jakiegoś, może nawet niepowołanego, wydawcę do wydrukowania niektórych dramatów; w r. 1594 ukazuje się Tytus Andronikus i I część Henryka VI, w r. 1595 II część Henryka VI, o których co dopiero mówiliśmy. Z wzmianki Franciszka Meres’a jednak widzimy, że po otwarciu teatrów w r. 1594, a przed r. 1598, ukazały się na scenie dzieła, należące już do najlepszych utworów Szekspira, jak Kupiec wenecki, Sen nocy letniej, Henryk VI, które już daleko za sobą pozostawiły dramaturgiczne terminatorstwo.
Życie Szekspira od r. 1596—1616. Od roku 1596 mamy już szereg dokumentów, odnoszących się do przeróżnych interesów finansowych; natomiast i nadal nie wiemy nic bliższego o jego życiu duchowem, o towarzystwie, w którem żył, o ludziach, z którymi przestawał. O dziełach, które teraz tworzył, znajdujemy liczniejsze wzmianki; pojawiają się pierwsze wydania niektórych z nich, choć ścisłej chronologji powstawania dzieł nie można na podstawie dat wydań ustalić. Są te daty tylko słupami, wskazującemi, że już wtedy dany dramat istniał, i pozwalają na podział twórczości Szekspira na kilka epok. O jego życiu towarzyskiem wiemy tylko tyle, że obracał się w kole literatów i aktorów, którzy schodzili się w gospodzie »pod Syreną« (Mermaid), tworząc klub literacki, założony przez genjalnego kolonizatora, Sir Waltera Raleigh’a, prototypa wszystkich późniejszych self-made man’ów Nowego Świata, jakgdyby jego niezmordowana energja przelała się w duchowych jego następców. W wyższych kołach arystokracji miał poeta możnego protektora w osobie Henryka Wriothesley lorda Southamptona, któremu dedykuje obydwa swoje poematy. Być może, że stosunki te były serdeczniejsze niż między me-
