Strona:Wiktor Hugo - Kościół Panny Maryi w Paryżu T.II.djvu/80

80

WIKTOR HUGO.

 Dłużej byłyby się sprzeczały, gdyby Mahietta nie zawołała:
 — Patrzaj, ilu tam ludzi u mostu; musi tam być coś ciekawego.
 — Wistocie, słyszę bęben. To zapewne Esmeralda tańcuje ze swoją kozą. Prędzej, prędzej, Mahietto, ciągnij twojego chłopca. Przybyłaś, aby widzieć ciekawości Paryża; wczoraj widziałaś flamandczyków, dzisiaj zobacz cygankę.
 — Cygankę! — rzekła Mahietta, przytulając chłopca do siebie. — Boże mię zachowaj! gotowaby ukraść mi dziecko.
 I zaczęła biedz ku placowi de Grève tak szybko, że aż dziecko upadło. Towarzyszki ją dogoniły.
 — Skąd ci się przywidziało — rzecze Gerwaza — żeby cyganka miała ci ukraść dziecię?
 Mahietta potrząsła głową.
 — To szczególniejsza — rzecze Edwarda — że pustelnica to samo myśli o cyganach.
 — Co to za pustelnica, Mahietto?
 — Co?... siostra Gudala.
 — Zaraz widać, że jesteś z Reims i nie wiesz o niczem. To pokutnica ze Szczurzej-Jamy.
 — Jakto! ta kobieta, dla której placek niesiemy?
 Na znak potwierdzenia Edwarda kiwnęła głową.
 — Naturalnie; zobaczysz ją w okienku przy placu de Grève. Ona tak samo jak ty uważa cyganów, i niewiadomo skąd się u niej wzięła ta nienawiść. Ale ty, Mahietto, dlaczego boisz się cyganów?
 — Ach! — mówiła Mahietta, ściskając chłopca —