Strona:Wielki świat Capowic - Koroniarz w Galicyi.djvu/216

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

że to rozumowanie jest najsłuszniejszem w świecie, i panowie naczelnicy powiatowi, których zawezwano także do rady, potwierdzili to najzupełniej, osobliwie, gdy im pani Podborska wytłumaczyła różnicę, jaka zachodziła między księciem, t. j. jednym z „naszych,“ a chłopomanem z Kijowa. Uradzono tedy, wyprawić p. Kwaskowskiego natychmiast z Zabuża, i polecono p. Zdzisławowi wykonanie tej uchwały. Po długich tedy dysertacyach i rozprawach z p. Podborskim, pan Kwaskowski wraz z źle stłumioną wściekłością swoją musiał wsiąść do bryczki i jak niepyszny wyjeżdżać z domu, gdzie książę pozostał pod opieką samego pana komisarza wojennego i jego światłej małżonki.
Ale wyjeżdżając, Ukrainiec na mocy natury swej, jak wiadomo, niemniej zawzięty od najzawziętszego Mazura, poprzysiągł sobie, że nigdy p. majorowi Warze nie zapomni jego rozmowy z panią Podborską. Nie możemy się dziwić, że wielka część żalu jego spadła także na pośrednich uczestników zajścia, jakie miał w Zabużu, i że chłopomańska niechęć do „szlachciców“ wzmogła się w nim od chwili, gdy miał słuszny, lub urojony, osobisty powód do tego. Wszystkie nasze teorye rozwijają się najsilniej pod wpływem takich pobudek. Wszak twierdzą, że pewien wielki demokrata lwowski chciał właścicielom tabularnym w Galicyi odebrać bez wynagrodzenia propinacyę za to, że mu Wydział krajowy nie chciał przyznać szlachectwa. Twierdzą także, że kronikarz lwowski Gazety Narodowej dlatego polemizuje tak zawzięcie z Irydą, ponieważ redakcya tego artystyczno-ogrodniczego pisma jako premię za r. 1868 przysłała mu tylko jeden ogórek, a każdemu innemu abonentowi po dwa. Tak to często małe i znikome przyczyny miewają bardzo wielkie skutki.
Książę Artur, uwolniony od p. Kwaskowskiego, nie czuł najmniejszego wyrzutu sumienia z powodu swojego niesumiennego opowiadania o pannie Katarzynie Odwarnickiej, której ojcu zawdzięczał swoje uwolnienie ze szponów pana Finkmanna. Na powszechne żądanie, powtórzył on nawet przy herbacie całą swoją relacyę, uzupełniając ją coraz nowemi