Strona:Walery Eljasz-Radzikowski - Szkice z podróży w Tatry.djvu/280

 Rafy, sprzęt do zrywania nasienia lnu; jest to ławka w pośrodku ze stérczącemi w górę, jak grzebień, żelaznemi zębami, o które po obydwóch końcach ławki siedzący ludzie naprzemian targają garście lnu.
 Rąbanica, siekiera zwykła do rąbania drzewa.
 Rąbanisko, las wyrąbany.
 Regle, wstępne wierchy lesiste, niby stopy głównego grzbietu gór.
 Rema, katar.
 Rosół, solą przesycona woda w żłóbku, gdzie się moczy świéżo wyciśnięty sér owczy dla nabrania smaku.
 Serdak, kożuszek krótki bez rękawów, zimą i latem noszony przez górali i góralki.
 Sfora, kamień gąbczasty, porowaty, zwany martwicą.
 Siwary, trawy suche, twarde niepożywne dla bydła.
 Skale, kamienie.
 Skorusza, jarzębina.
 Skurłat, wymię u owcy.
 Ślebodnie, swobodnie.
 Słuchanica, konfesyonał.
 Smrek, świerk.
 Sochacze, suche gałęzie u rosnącego drzewa.
 Świerk, modrzew.
 Statek, bydło, statek graby: rogacizna, statek drobny, nierogacizna.
 Strąga, bok koszaru z powycinanemi otworami, na przepuszczanie owiec przy dojeniu; przy każdém takiem oknie siedzi juhas z gieletą na stołeczku i doi owce, a poganiacz je do strągi napędza.
 Strzyżka, owca,