Strona:Walery Eljasz-Radzikowski - Szkice z podróży w Tatry.djvu/278

 Ławka, w turniach tak zwią górale kawał litej gładkiej skały złej do przebywania; z tąd można wnosić, że jeżli góral mówi o drodze przez góry po ławkach, to tam łatwo kark można skręcić.
 Łom, las burzą wyłamany, toż samo wykrot.
 Łoni, łońskiego roku, przeszłego roku.
 Łyżnik, pułka na łyżki.
 Maturę mieć, chętkę lub zdolność wrodzoną do czegoś posiadać.
 Młaka, młaki, moczara, moczary.
 Moc, wielka ilość czegoś,
 Moskal, placek owsiany.
 Naprać, dużo nabrać,
 Naremny, gwałtowny, porywczy, nagły,
 Naremnica, deszcz ulewny, uléwa.
 Nie peć, nie łatwo, trudno.
 Niewiasta, synowa.
 Nohawice, spodnie.
 Obońka, płaska bardzo beczółka, z dnami z obydwóch stron, w ścianie bocznej otwór czopem zatykany, naokoło łapki z drzewa, do przewlekania przezeń powrózka, którym przywiązuje się obońkę do siodła, na koniu przy zwożeniu mléka z hal, czasem żętycy.
 Obertnąć się, prędko się zwinąć.
 Odwodnica, drążek dający się odwodzić, u którego za pośrednictwem klucza wisi kocioł nad ogniem.
 Onaczyć, czasownik różne u górali mający znaczenie, stosownie do okoliczności; odmiany jego: wyonaczyć, przeonaczyć, zaonaczyć i t. p. znaczy to i coś tworzyć, prze-