Strona:Wacław Niezabitowski - Ostatni na ziemi.djvu/477

 Znikła, aby za chwilę ukazać się w drzwiach kabiny. Zsunęła się zręcznie po drabince i stanęła obok nich, wdzięcznem skinieniem głowy witając japończyków.
 W oknie kajuty ukazała się zdumiona i przestraszona zarazem twarz Amy.
 Pani Athow zwróciła się do Matsue.
 — Wiem o co wam chodzi! Słyszałam całą rozmowę! Zgadzam się zostać żoną porucznika!
 Źrenice Talao Matsue zaświeciły błyskami tryumfu. Rzucił się ku niej i ujął ją za ręce.
 — Doprawdy? — wybełkotał uszczęśliwiony.
 Roześmiała się wesoło.
 — Ależ tak... o ile naturalnie ten pan oświadczy się o moją rękę według wszelkich form towarzyskich!
 — Pani Daisy... — ozwał się Wyhowski tonem perswazji.
 — Panie... tylko bez nauk! — przerwała mu drwiąco. — Jestem pełnoletnią i wiem co robię!
 — Zdaje się jednak, że pani niezbyt dokładnie zdaje sobie sprawę z roli, jaką dla pani przeznaczają! — rzekł gwałtownie.
 Zmierzyła go ironicznem spojrzeniem.