Strona:Wacław Niezabitowski - Ostatni na ziemi.djvu/103

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

je, japończycy przekonali się, że towarzysz Pantalejmonow wraz z całym garnizonem znajduje się już w oddaleniu kilkunastu kilometrów od Władywostoku, zmykając jak zając wzdłuż linji kolejowej, łączącej Władywostok z Czytą.
Tegoż samego dnia poseł Mikada przy centralnym rządzie Chin w Pekinie, złożył p. Welligton-Koo, premjerowi tegoż rządu, notę, zapowiadającą zajęcie przez Japonję w ciągu dwóch tygodni całej Mandżurji i półwyspu Liau-Tung, przyczem rdzenna ludność tych obszarów będzie ewakuowana częścią do właściwych Chin, częścią na pustynię Gobi.
I rzeczywiście, następnego dnia, wczesnym rankiem silna eskadra japońska pod dowództwem kontradmirała Kuyotsury wpłynęła na wody zatoki Liau-Tung.
Pod jej osłoną transportowce japońskie poczęły wyładowywać na ląd tysiące zwinnych żołnierzy, którzy, rozpocząwszy natychmiastowy marsz ku północy, tegoż samego jeszcze dnia zajęli Niuczwang, wypierając z łatwością usiłujące przeciwstawić im opór słabe i niewyćwiczone oddziały chińskiej armji.
Tym sposobem pierwsza część planu, opra-