Strona:Wacław Gąsiorowski - Pani Walewska 02.djvu/124

się pan pewnie nie dostaniesz, bo pański raport niepilny! Brak mu nawet służbowego podpisu na kopercie!
 — Zawiera szczegóły bitwy pod Tczewem!
 — Znamy je, wczoraj jeszcze przyszła sztafeta od marszałka Lefebvra!
 Pułkownik stropił się, oficer kończył rzecz przyjaźniej.
 — Ma pan czas do jutra! Rano zamelduje się pan najlepiej dowódcy kwatery cesarskiej, a ten już będzie wiedział do kogo pana zaprowadzić!
 — Zapewne!... Ale w takim razie, czyby pan nie mógł mi wskazać miejsca, gdzie mógłbym zanocować?
 — Ja, mam panu wskazywać nocleg!?
 — Jestem pułkownikiem sztabu!
 — Widzę to widzę, właśnie! I tembardziej się dziwię, że pan zapomina o kwatermistrzu!
 — Od kilku godzin szukam bodaj kąta...
 — Do kwatermistrza sztabowego trzeba, do kwatermistrza, on ma obowiązek pana umieścić!
 — Lecz teraz, po nocy?
 — Pan pułkownik daruje, mamy pilną robotę do wykończenia! Kwatermistrza należy szukać!
 — Schodziłem całe miasto!
 — Przecież tu panu posłania nie mogę zrobić! Pan wybaczy!
 Łączyński, mimo złożonego mu przez oficera ukłonu pożegnalnego, nie ruszał się z miejsca. Oficer szarpnął niecierpliwie papierami.
 — Pan doprawdy jest niewyrozumiałym! Wierzę, szukanie kwatery po nocy rozkoszą nie jest, lecz czemuż pan przed temi kilku godzinami do nas się nie zgłosił?
 — Nie znałem miasta! Zdawało mi się, że bez niczyjej pomocy znajdę nocleg!
 — Współczuję najmocniej i nic pomóc nie mogę!