Strona:Władysław Stanisław Reymont - Z pamiętnika.djvu/65

— 61 —

zabawy, prócz przyjemności waszej, niechajże i to biedne, ciemne społeczeństwo nasze, odniesie z tego jaki pożytek.
 — W jaki sposób?
 — Postaw radca wdówkę Cliquot, tylko ochędożną, bardzo sec, a ten pożytek społeczny łatwiej nam się wyklaruje.
 Postawiłem.
 Trąciliśmy się raz i drugi, a radca powiada:
 — Pisz kolega pamiętnik z podróży, spostrzegaj, obserwuj złe i dobre; oglądaj wszystko, i wszystko, co ci się wyda pożytecznem, notuj skwapliwie. Może się w tem mieścić głęboka nauka dla nas, albo i dla dzieci naszych.
 Psiakość, nóżki baranie, prawda, że też mnie to nie przyszło do głowy!
 — Bo, powiada dalej, gdyśmy już zapalili cygara przy kawie: Nasi ludzie włóczą się po świecie, latają po Europie, jak cielęta na wiosnę, tu skubną, tam wytrzeszczą oczy, gdzieindziej wierzgną, a do obory nic nie przyniosą i ogół nie ma ze swoich pieniędzy wydanych żadnego pożytku. Rozumiesz kolega?
 — Święte słowa! Rozumiem, jakże?
 Postawiłem wdówkę raz jeszcze, bo mnie rozczulił. To obywatel, to rozum. Ministeryalna głowa, psiakość, nóżki baranie!
 — I piszcie wszyscy, bo czego ty nie spostrzeżesz, to zobaczy żona i córka.