Strona:Władysław Stanisław Reymont - Przed świtem.djvu/226

— 222 —

 — Prawda! A mówią, że z Malowanej Woli pół wsi się wybiera.
 — To komornicy! a w Górkach trzech gospodarzy sprzedało grunta, sprzedali chudobę, sprzedali wszyćko i poszli.
 — Moiściewy, a co to z tego będzie!
 — A co ma być!
 — Pan Bóg karę na naród spuścił i rozum mu odebrał.
 — Zmarnuje się naród i tyla! — zajęczała jakaś stara.
 — Stareście, a pomiarkowania nie macie! Dlaczego się ma zmarnować!
 — A to w tyli świat iść, na niewiadome. Pedają, że tam mowy naszej nikt nie rozumie, że wiara insza, że gorąc taki, co garnek z kartoflami, aby ino w piach wrazić, to zaraz się ugotuje!... A na morzu powiadają...
 — Ale, nie wszystkie przecie idą za morze.
 — Do Miemców na robotę idą.
 — A bo to u nas roboty nie ma, co! Idą ino próżniaki, a pijanice, a obieży-światy, idą ano na rozpustę i zatracenie.
 — Żebyście, Antoni, cepem tak bili mocno, jak ozorem, zarazbym was najął do młocki, a dobrze zapłacił.
 — Żebyś ino co miał młócić! Wio, gniada,