Strona:Władysław Stanisław Reymont - Krosnowa i świat.djvu/109

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

ce zniżało się coraz szybciej, w gąszczach olszyn, sitowia, tataraków, trzcin — ciemniało...
 Wieczór nadchodził...
 Czas spoczynku, snu i zapomnienia... na chwilę!

 Krosnowa, 16/II 91 r.

Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Władysław_Stanisław_Reymont_-_Krosnowa_i_świat.djvu/109&oldid=2591892”