Strona:Władysław Mickiewicz - Emigracya Polska 1860—1890.djvu/58

porządku i posłuszeństwa nową emigracyę, nie posiadając żadnej władzy wykonawczej «. W tem mieli trochę racyi i książę Sapieha prędko przekonał się, że »środki działania, które w czasie walki były dogodne, a nawet właściwe dzisiaj już służyć nie mogą« i zrzekł się urzędu »komisarza pełnomocnego we Francyi i w Anglii « niknącego rządu narodowego. 12-go lipca Jan Kurzyna został mianowany pełnomocnikiem i reprezentantem rządu narodowego poza granicami zaboru rosyjskiego, a Aleksander Guttry komisarzem we Francyi i Anglii w miejsce księcia Adama Sapiehy. Podział ten władzy skończyć się miał pojedynkiem, w którym Kurzyna padł trupem ugodzony kulą Guttrego. Członkowie rządu narodowego zginęli na szubienicy moskiewskiej, próby nieudatne wskrzeszenia tego rządu za granicą powtarzały się prawie do wybuchu wojny prusko-francuskiej. Przemijający ci dyktatorzy byli już cieniem rządu, nie pozostawią w dziejach żadnego śladu, oprócz pustych odezw, opatrzonych znaną pieczątką rzeczywistego byłego narodowego rządu.
 Jeden tylko Mierosławski dalej urzędował, na wzór tych detronizowanych królów, którzy bez armii, skarbu ani poddanych, zbierają radę ministrów na wygnaniu i obradują nad potrzebami państwa, obchodzącego się doskonale bez nich i nie zwracającego najmniejszej uwagi na wszystkie ich postanowienia. Mierosławski był kilka dni dyktatorem, dyktatorstwa nigdy się nie zrzekł, chociaż, jak widzieliśmy wyżej, rząd narodowy po smutnej porażce dyktatora wyznaczył mu termin do stawienia się znów na placu boju, po upływie którego tracił władzę mu powierzoną. Ale, ponieważ Mierosławski nie chciał ani wrócić do Polski, ani podpisać