które posiadamy[1] a powtórzone przez Długosza, nie mogą również dostarczyć materyału do jakichkolwiek wniosków w tym kierunku. Co do dwóch pierwszych biskupów, Prohoriusza i Prokulfa, otwarte jest pole do domysłów, gdyż ich istnienie niczem więcej popartem nie jest. Mogą to być imiona zupełnie zmyślone, jak tyle innych imion pierwszych biskupów, mogli być zresztą i biskupami morawskimi, czy z X. wieku, czy wcześniejszymi przez Metodego ordynowanymi, na coby wskazywało imię Prohoriusza właściwe greckiemu kościołowi[2], a wreszcie imiona te wprost z kalendarza, mogły przejść do katalogów biskupów. Dalszy następca owych dwóch, Lambert, którego również wymieniają niektóre katalogi, dodając że go Mieszko wysłał po koronę do Rzymu, jest zapewne następcą Poppona, zmarłym wedle roczników w r. 1030[3], a którego może Bolesław Chrobry w r. 1024 podobną missyą obarczył. Tak więc niczem nie można uzasadnić domysłu, że biskupstwo krakowskie przed r. 1000 istniało, lub że już w czasach Mieszka I. w r. 983 lub 984 było założonem. Podobnie i co do istnienia biskupstwa kołobrzeskiego i wrocławskiego przed zjazdem gnieźnieńskim żadnych nie posiadamy dowodów[4],
- ↑ MP. III. str. 328—332. Długosz, Historya, ks. II. pod r. 986 i Vitæ episcoporum Cracoviensium (Opera omnia T. I. str. 381 i 382).
- ↑ Św. Prohoriusz był biskupem Nikomedyi a święto jego obchodzono dnia 9. kwietnia. Imienia Proculfa nie mogliśmy znaleść; natomiast częste jest w kalendarzach imię Proculus, tak w wschodnim jak i zachodnim kościele.
- ↑ Rocznik kapitulny krak. (MP. II. str. 794) »Romanus et Lambertus episcopi obierunt«.
- ↑ Rzeczywiście nie rozumiemy, co mogło skłonić Kętrzyńskiego (Biskupstwa l. c. str. 618) do wypowiedzenia zdania, że Bolesław miał »już w pierwszych latach swego panowania w obszernych granicach swego państwa cztery wielkie dyecezye, które były
