Strona:Władysław Abraham - Organizacja Kościoła w Polsce do połowy wieku XII.pdf/69

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

obok poznańskiego biskupstwa[1]. Nie można bowiem wcale wnosić ze słów Galla o Bolesławie »ipse namque Selenciam, Pomeraniam et Prussiam usque adeo vel in perfidia resistentes contrivit, vel conversas in fide solidavit, quod ecclesias ibi magnificas et episcopos per apostolicum immo apostolicus per eum ordinavit«[2], jakoby już za czasów Mieszka w Krakowie biskupstwo istniało, gdyż Gallus pomijając zupełnie kwestyą biskupstwa, mógł mieć tylko wiadomości, że w ziemi krakowskiej tak, jak i w innych ziemiach polskich, których nie wymienia, już wtedy chrześciaństwo było ugruntowane. Nie posiadamy też najmniejszej podstawy, aby Poppona, który w r. 1000 jest biskupem krakowskim, identyfikować z biskupem tegosamego imienia, który w r. 983 w Utrechcie dozorował księcia bawarskiego Henryka[3]. Ów Poppo wymieniony u Thietmara bez oznaczenia dyecezyi, mógł być jednym z biskupów missyjnych, a najprawdopodobniej biskupem z Danii, podówczas wypędzonym, i dlatego bawił u biskupa Utrechtu[4], nie będąc wcale »nominowanym biskupem krakowskim«. Imiona biskupów krakowskich z wieku X. zamieszczone w katalogach

  1. Jak sądzi Kętrzyński, Biskupstwa l. c. sir. 613.
  2. L. c. 6. Kętrzyński argumentuje na podstawie tego ustępu, że za czasów Bolesława powstały dopiero biskupstwa na Szląsku, Pomorzu i w Prusach, więc krakowskie już dawniej istniało. Dowód ten nie jest przekonywującym, bo u Galla »Selencia« nie oznacza wcale Szląska, jak się to okazuje z jego ustępu o granicach Polski (I. wstęp) »ad mare autem septemtrionale vel amphitrionale tres habet affines barbarorum gentilium ferocissimas nationes, Selenciam, Pomeranam et Prussiam«. A więc chyba biskupstwo na Szlązku już przed Bolesławem musiałoby istnieć.
  3. Jak to uczynił Lappenberg w wydaniu kroniki Thietmara (MG. SS. III. str. 767), a za nim Kętrzyński, Biskupstwa l. c. str. 614.
  4. Zob. Dehio, Geschichte d. Erzb. Hamburg Bremen l. c. I. str. 136.