Strona:Władysław Łoziński - Skarb Watażki.djvu/94

— 90 —

Wśród śpiewu nie uważał Porwisz, że już od chwili stoi za nim żyd gospodarz z pod Rycerskiego Koguta, i z tajemniczą miną ciągnie go za bandolet. Odwrócił się nareszcie Porwisz i spojrzał pytającym wzrokiem na żyda.
 — Panie wachmistrzu — szepnął mu żyd — ktoś tu jest, co z panem chce pomówić....
 — Niech przyjdzie jutro; nie widzisz że teraz nie mam czasu? — ofuknął Porwisz.
 — Ale panie wachmistrzu — odszepnął żyd — to jest jeden znaczny człowiek z daleka, on zaraz jedzie, a ma ogromnie pilny i ważny interes.
 — Gdzież on jest?
 — Tu, u mnie w alkierzu.
 Trochę ciekawy, a widząc, że się daleko fatygować nie potrzebuje, wachmistrz wstał i udał się do alkierza. Tu zastał człowieka w chałacie i z żółtym turbanem na głowie.
 Był to Szachin — handlarz dusz....
 Wachmistrz zmierzył od stóp do głowy Szachina, który ukłonił mu się grzecznie i z najsłodszym uśmiechem,