Strona:Ustawa o Polskim Czerwonym Krzyżu.pdf/1

USTAWA

z dnia 16 listopada 1964 r.

o Polskim Czerwonym Krzyżu

Rozdział 1.

Przepisy ogólne.

 Art. 1. 1. Polski Czerwony Krzyż jest organizacją społeczną działającą na zasadzie dobrowolności.
 2. Polski Czerwony Krzyż ma na celu organizowanie i prowadzenie działalności humanitarnej i wychowawczej, zmierzającej do utrwalenia pokoju między narodami, poprzez szerzenie zasad humanitaryzmu, rozwijanie poszanowania czci i godności ludzkiej, ochronę zdrowia i życia ludzkiego oraz niesienie pomocy we wszystkich okolicznościach, gdy dobra te są zagrożone.
 Art. 2. Polski Czerwony Krzyż działa na podstawie niniejszej ustawy jako organizacja służąca dobrowolnie pomocą społecznej służbie zdrowia i służbie zdrowia Sił Zbrojnych.
 Art. 3. Do zadań Polskiego Czerwonego Krzyża należy w szczególności:

 1) prowadzenie działalności w zakresie szkolenia sanitarnego, podnoszenia kultury sanitarnej i zdrowia społeczeństwa oraz pomocy społecznej, a zwłaszcza organizowanie i prowadzenie społecznych akcji pomocy dla ludności w przypadkach epidemii i klęsk o charakterze masowym;

 2) prowadzenie działalności humanitarnej na rzecz osób chronionych międzynarodowymi konwencjami, a w szczególności konwencjami genewskimi o ochronie ofiar wojny,

 3) prowadzenie Krajowego Biura Informacji, przewidzianego w konwencjach międzynarodowych o traktowaniu jeńców wojennych oraz o ochronie osób cywilnych podczas wojny.

 Art. 4.^[1] Polski Czerwony Krzyż jest jedynym prawnie uznanym polskim stowarzyszeniem Czerwonego Krzyża działającym na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i uprawnionym do prowadzenia w tym charakterze działalności w stosunkach z zagranicą.
 Art. 5. 1. Przy wykonywaniu swych zadań Polski Czerwony Krzyż współdziała z organami państwowymi oraz organizacjami społecznymi, przestrzegając podstawowych zasad Czerwonego Krzyża.
 2. Organy i organizacje określone w ust. 1 oraz instytucje i zakłady pracy są obowiązane udzielać Polskiemu Czerwonemu Krzyżowi pomocy w wykonywaniu jego zadań.
 Art. 6. Polski Czerwony Krzyż uprawniony jest do świadczenia pomocy na obszarze kraju a także poza jego granicami w ramach działalności określonej w kraju, a także poza jego granicami, w ramach działalności określonej w umowach międzynarodowych i w ramach innych akcji objętych działalnością Czerwonego Krzyża, jak również do przyjmowania takiej pomocy z zagranicy.
 Art. 7. 1. Polski Czerwony Krzyż korzysta w swej działalności w łączności pocztowej, telegraficznej i telefonicznej, jak również w transporcie i przy odprawach celnych ze zwolnień od opłat, z przywilejów i z ułatwień na zasadach określonych w umowach międzynarodowych lub w odrębnych przepisach.
 2. Naczelne organy Polskiego Czerwonego Krzyża uprawnione są do bezpośredniego komunikowania się w sprawach jego działalności z Centralnym Biurem Informacji, organizacjami wchodzącymi w skład międzynarodowego Czerwonego Krzyża oraz z przedstawicielami i delegatami przewidzianymi w konwencjach międzynarodowych dotyczących ochrony ofiar wojny.

Rozdział 2.

Przepisy organizacyjne.

 Art. 8. Polski Czerwony Krzyż posiada osobowość prawną.

 Art. 9. 1. Najwyższym organem Polskiego Czerwonego Krzyża jest Krajowy Zjazd.

1.  Przepis w brzmieniu pierwotnym. Art. 4 Ustawy w brzmieniu nadanym przez art. 4 pkt 1 Ustawy z dnia 6 marca 2018 r. — Przepisy wprowadzające ustawę — Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej (Dz.U. poz. 650), która weszła w życie 30 kwietnia 2018 roku stanowi obecnie: „Art. 4. Polski Czerwony Krzyż jest jedynym prawnie uznanym polskim stowarzyszeniem Czerwonego Krzyża działającym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i uprawnionym do prowadzenia w tym charakterze działalności w stosunkach z zagranicą.“