Strona:Urke-Nachalnik - W matni.djvu/9

poznać przyczynę, dla której Bajgełe stał się taki hardy. Wiedziony intuicją, Wołkow domyślał się, że w tym coś się kryje. Na pociągnięcie cyngla zawsze jest czas. Wołkow postanowił podejść Bajgełe z innej strony.
 — Jestem wierny moim zasadom: „swoich“ zostawiam w spokoju.
 — Uprzedzam cię, że będzie źle z tobą, — nabierał odwagi Bajgełe.
 — Powiedz mi lepiej, kto mieszka w tym domu?
 — Kto? A ty niby nie wiesz?
 — Poważnie mówię: nie wiem.
 — To dziwne. Tu można się świetnie zabawić. W tej kamienicy mieści się dobrze urządzony dom rozpusty. Jestem tam stałym gościem..
 — Powiedz mi, kto mieszka w tym domu — ponowił pytanie Wołkow w ostrym tonie. — Widziałem wchodzącego tu pewnego pana, w którego wieku nie przystoi taka zabawa.
 — Rozumiem: masz na myśli profesora — roześmiał się Bajgełe. — Sądzisz, że ludzie uczeni inaczej te sprawy załatwiają?
 — Tylko bez głupich żartów.
 — Nie wierzysz mi? Mogę się udać tam z tobą. Przekonasz się, że mówię prawdę.
 Wołkow usiłował przejrzeć myśli rozmówcy. Nie był tchórzem, ale tym razem, wiedziony intuicją opierał się tej propozycji.
 — Masz pietra? — odezwał się Bajgełe. — A ja miałem ciebie za ryzykanta. Zawsze twierdziłem że urodzdeś się „blatnym“. Chyba przez pomyłkę zostałeś policjantem...
 — Prowadź. Idę z tobą, gdyż pragnę się dowiedzieć o szeregu innych rzeczy, które mnie intrygują.
 Wołkow nie miał wątpliwości, że dom który opuścił „Bajgełe“ kryje w sobie ważną tajemnicę. Tym