W historji naszej sztuki jest garstka nazwisk artystów, którzy twórczością swą, kształconą na doskonałych wzorach sztuki francuskiej, a także swą silną indywidualnością artystyczną bogacili sztukę polską i wnosili do niej pierwiastki nowe i świeże, przyczyniając się w szerokiej mierze do wydoskonalenia u nas smaku i do zrozumienia wartości czysto malarskich. Z pośród skromnej liczby artystów polskich tego typu wyróżniają się przedewszystkiem dwaj malarze, niestety przez szerszy polski ogół niezbyt dokładnie jeszcze znani: Henryk Rodakowski i Piotr Michałowski.
Malarze ci w dziełach swych dają istotnie wartości czysto malarskie, chociaż nawet wzorowane na sztuce obcej, nie ograniczając się jeno, jak wielu malarzy polskich, do fabuły, t. j. do tematów z historji i życia narodowego. Można powiedzieć, że wartości malarskie ich obrazów dominują nad treścią i tematem. Ci właśnie malarze są budowniczymi narodowego malarstwa polskiego, a to z powodu wartości, charakteru i bogactwa formy i koloru ich dzieł. Do tej skromnej grupy wielkich a prawdziwych malarzy należy także zaliczyć tak mało u nas znanego i niedocenionego, tak obojętnie przyjętego przez ogół polski malarza, Władysława Ślewińskiego.
Ślewiński jest nietylko znakomitym kontynuatorem tradycyj artystycznych obu wyżej wymienionych poprzedników, ale także twórcą nowych wartości (pomimo
