Strona:Tryumf.djvu/43

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Sprzysiągł się na mnie z sercem mojem, z krwią moją, ze zmysłami mojemi. Postawił mi na oczach kobietę, zagrodził mi drogę światłem jej oczu, słodyczą jej ust, czarem jej głosu, falą jej piersi i łukiem biódr — — strąciłem ją w przepaść.
Idę, dokąd chcę, w tryumfie idę...
Silny jestem, zwycięzki, uświęcony zwycięztwem.
Prowadzę dalej budowę kolei. Gdy skończę tę linię, zacznę inną, nową. Dalej, dalej i dalej...

∗             ∗

Es ragt ins Meer der Runenstein,
Da sitz’ ich mit meinen Träumen;
Es pfeift der Wind, die Moewen schrein,
Die Wellen, die wandern und schäumen.
Ich habe geliebt manch schoenes Kind...
............
............
Es schaumen und wandern die Wellen[1].

Tryumf...




  1. Heine.