Strona:Teofil Lenartowicz - Piosnki wiejskie.djvu/93

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Bo latka co nam ulecą,
Już im się nie wrócić.





4.

Tyś nie powiadał,
Żebyś wnet opadał,
Liściu mój, liściu klonowy!
A tu, — ku zimie
Opadasz na ziemię,
Że nieznać ścieszki gajowéj.

#

Tyś nie dopuszczał,
Żebyś mnie opuszczał,
Ojcze mój, ojcze jedyny!
Teraz — ty w ziemi, —
Ja przed łzami memi
Nie widzę we świat dróżyny! —