Strona:Tam, gdzie ostatnia świeci szubienica.djvu/46

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

40 W stylu, t. j. w smaku bizantyjskim, przejętym przez Rosję z Bizancjum.
41 Nazwy miejscowości, znanych z pochodów i walk żelaznej brygady legjonów.
42 Zarząd.
43 Na koszcie.
44 Krok menuetowy. Menuet — taniec francuski.
45 Odwaga, śmiałość.
46 Ukłonili się po wojskowemu.
47 Irytacja — gniew (franc.)
48 Dosłownie.
49 Rozwaga, zastanowienie.
50 Raptowne, silne uderzenie.
51 Atak, napad silniejszy choroby, powtarzający się co pewien czas.
52 Przyrząd, napełniony materjałem palnym; wybuchając i unosząc się wgórę, służy do sygnałów.
53 Bezwiednie, machinalnie.
54 Rozegzaltowany (egzaltować się) — w stanie wielkiego podniecenia uczucia i wyobraźni.
55 Popularna nazwa legjonisty, stworzona przez włościan.
56 Hinterland (niem.) — części kraju, leżące w tyle armji, t. zn. nie biorące bezpośredniego udziału w operacjach wojennych; tutaj — ironiczne określenie wykręcających się od służby w wojsku polskiem.
57 N. K. N. — naczelny komitet narodowy w Krakowie, utworzony po wybuchu wojny, który przy poparciu rządu austrjackiego zorganizował dwa legjony polskie.
58 Item (łac.) — a więc.
59 Szlag, szlak — paraliż, apopleksja.
60 Ergo (łac.) — a zatem, przeto.
61 Wenus z Milo, albo milońska — starogrecki posąg marmurowy bogini Wenery, arcydzieło rzeźby starożytnej; znajduje się w Muzeum Luwru w Paryżu.
62 Doża — nazwa naczelnika dawnych republik Wenecji i Genui.
63 Słynny mit grecki, opracowywany niejednokrotnie w utworach literackich i w dziełach sztuk plastycznych.