Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 82.djvu/7

—   2285   —

 — Wasza Cesarska Mość ma na to dowody?
 — Tak. Oto człowiek, który przyniósł te wieści.
 Generał zwrócił się do Hilaria. Hilario bał się obejrzeć, gdy Mejia wchodził do pokoju, nie wiedział więc wcale, że generał wszedł razem z Emilią.
 — Kimże pan jesteś? — zapytał Mejia.
 — Przedstawiłem już sennora Jego Cesarskiej Mości — oznajmił surowo Miramon.
 Mejia uśmiechnął się pogardliwie i odrzekł:
 — Nie wynika z tego, abym ja nie mógł poznać tego pana. Najjaśniejszy pan nie był łaskaw wymienić nazwiska, pytam więc o nie.
 — Doktór Hilario z klasztoru della Barbara w Santa Jaga.
 Mejia nie umiał ukryć zdumienia. Spojrzał na Emilię, potem skierował ostry, przenikliwy wzrok na starca. Po chwili zwrócił się do cesarza:
 — Wasza Cesarska Mość pozwoli zadać temu człowiekowi kilka pytań?
 — Proszę — oparł Maksymilian.
 — Kto pana posłał do Queretaro? — zapytał Mejia Hilaria.
 — Ludność miasta Santa Jaga. Wraz z mieszkańcami innych miast stanęła po stronie Najjaśniejszego Pana. Jest nas około trzydziestu tysięcy, gotowych każdej chwili zaatakować Juareza.
 — Kto wami dowodzi?