Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 82.djvu/4

—   2282   —

 — Zaczekaj pan tutaj — rzekł Miramon do Hilaria.
 Kazał się zameldować i wszedł do pokoju.
 Spojrzawszy na twarz Maksymiliana, poznał od razu po jej dziwnym wyrazie, że u cesarza był niedawno Mejia. Postanowił więc działać szybko i zatrzeć wrażenie, które wywarły na cesarzu słowa Mejii.
 — Cóż mi pan przynosi? — zapytał poważnie Maksymilian.
 — Bardzo ważną wiadomość, Najjaśniejszy Panie, — rzekł generał, składając głęboki ukłon.
 — Ważną? Ale z pewnością nie pocieszającą.
 — Przeciwnie, nawet bardzo.
 — Niestety, odzwyczaiłem się już od radosnych wieści.
 — Ależ, Najjaśniejszy Panie! Wkrótce przyzwyczai się Wasza Cesarska Mość do powracającego szczęścia i będzie długo rządzić na dobro i chwałę naszego kraju. — Juarez ustąpi z Queretaro.
 Cesarz podszedł do generała i zapytał:
 — Wybuchło powstanie? Przeciw Juarezowi?
 — Tak. W wielu miejscowościach.
 — Gdzie? Mów, generale!
 — Przede wszystkim w Santa Jaga.
 — To miasto leży o wiele bardziej na północ od Zacatecas, nieprawda? W takim razie powstanie wybuchło na tyłach Juareza.