Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 78.djvu/25

—   2191   —

 Zabrał głos Cortejo:
 — Dowie się pan o tym po udzieleniu nam pewnych informacyj.
 — Słucham.
 — Czy nazwisko Cortejo jest panu znane?
 Ostrożny starzec potrząsnął wolno głową i odparł:
 — Nazwisko to jest mi znane.
 — A osoba?
 — Nie.
 Cortejo spojrzał ostro na Hilaria i rzekł:
 — To dziwne!
 Lekarz ściągnął groźnie brwi.
 — Zachowanie pana, sennor, jest co najmniej nieprzyzwoite. Wchodzicie tutaj i przesłuchujecie mnie, jak gdybym był przestępcą, a wy sędziami. Dziwicie się, że zachowuję wobec was rezerwę, a sami zjawiacie się zamaskowani, jakże możecie żądać, abym odpowiedział na wasze pytania?
 — Zamaskowani? Nie rozumiem was?
 — Naprawdę? Ach, sennor, mimo podeszłego wieku mam wzrok dobry! Niebezpieczna to rzecz zostawiać szminkę i puder zbyt długo na skórze. Trzeba twarz od czasu do czasu zmywać i smarować na nowo. Bądźcie łaskawi zmyć farbę z twarzy, potem pomówimy.
 Wsunął Cortejowi gąbkę w rękę i wskazał na umywalnię.
 — Oświadczam, że pan się myli — wtrącił Landola, ze złości tupając nogą o podłogę.
 — Hilario wyjął z szuflady biurka jakiś drobny