Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 64.djvu/18

—   1794   —

 — Ponieważ znam marynarza nazwiskiem Grandeprise.
 — Czy żyje jeszcze?
 — Tak.
 — W takim razie to nie ten, którego mam na myśli. Miałem w samej rzeczy krewnego, który był marynarzem.
 — I nazywał się Grandeprise?
 — Nie. Nazywał się inaczej, ale przybrał moje nazwisko, aby mnie zniesławić. Był piratem, rozbójnikiem morskim.
 — Do pioruna! — zawołał Cortejo. — Co pan mówi, piratem?
 — Tak; był to korsarz, handlarz niewolników — słowem łotr.
 — Czy pracował na czyimś okręcie, czy też sam był kapitanem?
 — Był kapitanem.
 — Jak się nazywał jego okręt?
 — „Lion“
 — Istotnie? Ach, a więc to ten, którego mam na myśli.
 — Znał pan tego kapitana! A może ma pan z nim porachunki, jak ja?
 To pytanie wskazywało, że myśliwy nie jest usposobiony przyjaźnie względem swego krewniaka. Dlatego odparł Cortejo:
 — Owszem, porachunki jeszcze niezakończone.
 — Zrezygnuj pan z ich wyrównania! Napewno już nie żyje. Szukałem go, jak tylko można, gorliwie dnie i noce, z nienawiścią i zemstą w sercu. Byłem