Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 63.djvu/1

—   1749   —

 — To przypuszczenie przywiodło mi coś na pamięć — rzekł. Czy przypomina pan sobie odpowiedź myśliwego, kiedyśmy go zapytali o nazwisko?
 — Tak. Powiedział, że się nazywa Grandeprise.
 — Grandeprise jest sprzymierzeńcem Corteja! Wszak Enrico Landola nazywał się dawniej Grandeprise!
 — Mniema pan, że jest spokrewniony z tym myśliwym?
 — Prawdopodobnie. Nie często wszak spotyka się takie nazwisko.
 — Trzeba pośpiesznie schwytać obu ptaszków. Co zarządzimy w tym celu?
 — Wysłałem kilku Apaczów, aby zbadali ślady. Mają się przekonać, czy trop prowadzi ku Saltillo, a następnie przywieźć odpowiedź do Monclovy.
 — Czy nie lepiejby było, zamiast wywiadowców, wysłać cały oddział w pościgu za obu łotrami? Wówczas rychlej mielibyśmy Corteja w reku.
 — Myli się pan. Przede wszystkim trzeba byłoby o zmroku zaprzestać pościgu. Grandeprise zaś mógłby jechać bez przerwy całą noc.
 — Czy miał aż tak świetne wierzchowce?
 — Przejedzie całą noc i z pierwszej lepszej stadniny zabierze dwa rumaki. Prześladowcy nie zdołają go doścignąć.
 — Ale czy pozwolimy Cortejowi umknąć?
 — Bynajmniej. Ale można go będzie schwytać