Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 38.djvu/8

—   1056   —

ło o wolność, a może nawet i o życie. Czy zobaczy jeszcze kiedyś swoich?
 Sięgnął do kieszeni, aby jeszcze raz przeczytać ostatni liścik Róży, jednak zamiast niego wyciągnął plan piramidy. Rozwinął go i popatrzył nań.
 Kurytarze były zbudowane bardzo symetrycznie, tylko jeden był bardzo krótki i kolidował pod względem symetrii innymi. Zdawało się, że to nie jest kurytarz, ale jakaś długa wąska komórka. Na rysunku było napisane peta-pove. Zorski nigdy takiego słowa nie słyszał.
 Podczas jego rozmyślań nadszedł Bawole Czoło. Zorski bezwiednie niemal zapytał go:
 — Czy brat mój kiedyś słyszał słowo „peta-pove“?
 — Tak jest.
 — Co ono oznacza?
 — Tak mówią Indianie — Jemes. To znaczy „iść w dolinę“. Dlaczego mój brat o to pyta?
 Nie otrzymał odpowiedzi, gdyż Zorski wstał i patrzył bacznie na zachód, gdzie wznosiły się Kordylery Sonnory. Błyskawica oświetliła jego mózg, obrócił się i rzekł:
 — Niech brat mój idzie za mną!
 Pośpieszył w tę stronę piramidy, gdzie znajdowały się obie dziewczęta. Chciały zarzucić obu pytaniami, ale Zorski na żadne nie odpowiedział. Wziął małą beczułkę prochu, przywołał kilku silnych Apachów, którym dał młoty, siekiery i wytrychy, prosił Niedźwiedzie Serce, by zaopiekował się wojskiem i zniknął z Bawolim Czołem i Apachami w piramidzie.