Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 38.djvu/6

—   1054   —

 — Tak.
 — Czy pan brał udział w bitwie?
 — Nie.
 — Ale pan zabrał w niewolę dragonów?
 — Tak jest.
 — Dobrze. Rotmistrz żąda wydania pańskiej osoby i wszystkich dowódców. Reszta wojowników może bez przeszkód, swobodnie odejść!
 — Więcej niczego nie żąda pański rotmistrz?
 — Nie.
 — Powiedział pan, że przybywasz również z ramienia naczelników. A czego oni żądają?
 — Ci żądają swoich zabitych razem ze zdobytymi skalpami, i dziesięciu Apachów, którzy muszą zginąć męczeńską śmiercią.
 — Słyszeli to moi bracia? — zapytał Zorski.
 Kiwnęli potakująco głową.
 — Cóż postanawiają w tej sprawie?
 — Będą walczyć — rzekł Bawole Czoło.
 Niedźwiedzie Serce i Grzmiąca Strzała zgodzili się z nim.
 — Czy słyszał pan odpowiedź? — rzekł Zorski do oficera.
 — A co pan na to? — zapytał oficer.
 — Hm, ja nie wydałbym siebie nawet wtedy, gdybym sam jeden tu siedział na tej piramidzie.
 — Cenię i szanuję takie bohaterstwo. Obowiązkiem moim jest jednak przypomnieć panu, że walczyć pan będzie z dziesiąckrotnie silniejszym wrogiem.
 — Zupełnie słusznie! Ale za to pozycja nasza jest sto razy silniejsza, pominąwszy i to, że mię-