Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 37.djvu/13

—   1033   —

 Dragoni byli w ten sposób związani, że chociaż prowadzili swoje konie, nie mogli uciec.
 Po drodze nie spostrzeżono żadnego vaquera. Z początku byli świadkami krwawej walki, potem wrócili do swoich trzód, wreszcie ujrzawszy Apachów — schowali się, jak tylko mogli.
 Przybywszy do piramid, Zorski sprawił czekającym tam nań wielką niespodziankę, przyprowadzając ze sobą jeńców i różne narzędzia, które mogły się przydać.
 Rzeczy zdobyte schowano, jeńców otoczono strażą, a wojowników wysłano na zwiady.
 Teraz Zorski zabrał się do studiowania rysunku.
 Był on bardzo dokładny. Wnętrze piramidy, składało się z trzech pięter, pośrodku których znajdowała się głęboka czworokątna studnia, otoczona kurytarzami.
 Chodziło o to, by znaleźć jeden z kurytarzy, które mogłyby być teraz zamurowane. Zorski objaśnił innym plan budowy i sam udał się na poszukiwanie wejścia.
 Natrafił na skałę, która była porozrywana w dziwaczny sposób. Zorski obejrzał ją. Naraz ukląkł i spróbował poruszyć kamień — kamień usunął się. Zorski podskoczył z radości i zawołał:
 — Mam go! Tu wejście!
 — Gdzie? Gdzie? Prędko!
 — Trzeba środkowy kamień posunąć do wnętrza.
 Nadbiegł Grzmiąca Strzała, zamierzył się i