Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 36.djvu/5

—   997   —

ciego. Gdy obaj rozpruci jęczeli. i stękali, trzymał już nad trzecim noża.
 — Ja powiem! — zawołał ten skwapliwie.
 — Milcz! — wył dowódca.
 — Chyba byłbym osłem! Chcę żyć, a nie umrzeć dla twojej przyjemności.
 — Niechaj cię piekło porwie, zdrajco przeklęty!
 Pienił się ze złości, bólu i wściekłości, widząc, że nadaremnie ofiarował swoje życie. Oczy mu zaszły krwią.
 — Mów prędko! — nakazał Mizteka trzeciemu i rozciął mu ubranie nożem, tak że ostrze dotknęło jego ciała.
 — Ależ powiem. Daj mi spokój! — zawołał rabuś przerażony.
 — Pojmani znajdują się w starej piramidzie.
 — Czy żyją jeszcze?
 — Spodziewam się.
 — Gdzie to jest?
 — W państwie Chitmahna, koło hacjendy, Verdoja. Jest to stara, meksykańska piramida ze strony hacjendy porosła krzakami.
 — Jeśli teraz wyruszymy, to kiedy staniemy koło piramidy?
 — Wieczorem.
 — Dobrze. Ty nas poprowadzisz i to tak, by nas nikt nie spostrzegł. Jeżeli tylko zaczniemy cię podejrzewać o zdradę zginiesz. Zapamiętałeś sobie drogę?
 — Tak jest, dokładnie.