Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 28.djvu/3

—   769   —

 — Przyjdzie, przyjdzie.
 — Skąd wiesz?
 — Panienka wie przecież, że czuwam nad jej krokami i czynię wszystko, by tylko panienka była szczęśliwa! Mam tu karteczkę, z której wyczytałam, że przyjdzie.
 Wyciągnęła kartkę i podała ją Józefie.
 Arystokracja Meksyku zwykła od czasu do czasu urządzać igrzyska wojenne, na które często wydaje znaczne sumy. Odbywają się one zwykle wieczorem, gdy już słońce nie dopieka, a potem odbywa się maskarada.
 Najznaczniejsi sennores biorą udział w tych igrzyskach, które często bywają niebezpieczne dla życia. Każdy uczciwy cudzoziemiec znajduje dostęp do areny z bronią, jaką sobie sam wybierze. Dziś wieczorem właśnie miało się odbyć takie widowisko. Kartka przyniesiona przez Amaikę zawierała nazwiska zapaśników.
 Józefa czytała je pocichu, dwa jednak wyrzekła głośno:
 — Sennor Carlos Zorski, lasso, rusznica, pałasz i sztylet. Sennor Alfred de Lautreville rusznica, pałasz i sztylet.
 Tak brzmiały oba nazwiska.
 — Wiedziałam, że jest odważny. Walczy rusznicą, pałaszem i sztyletem. Och, żeby zdobył palmę zwycięstwa, a nagrodę odebrał z moich rąk!
 Indianka zaśmiała się.
 — Hi, hi napewno tak będzie — rzekła.