Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 25.djvu/12

—   694   —

 Gerard wyprostował się i zapytał z wściekłością w głosie:
 — Dlaczego nie chcecie mi go oddać?
 — Uspokójcie się. Gdybyście mnie znali, mówilibyście nieco inaczej. Ale ja was znam i dziwię się, że widzę was tutaj. Jesteście uczniem słynnego fryzjera Terbillona, Gerard Mason, słynny garoter!... Ale nie bójcie się! Jesteśmy przyjaciółmi. Jestem cyganem Tombi, synem Carby, którą chyba znacie!
 A gdy Mason kiwnął potwierdzająco głową, cygan mówił dalej:
 — Carba ma spis swoich sprzymierzeńców. Na liście tej figuruje również wasze nazwisko. Ja sam przez długi okres czasu byłem w Paryżu i znam was. A teraz powiedźcie mi skąd do was ta książeczka? Ufajcie mi, proszę!
 — Nie mogę wam tego powiedzieć, gdyż nie chcę zdradzić, ani zaszkodzić człowiekowi, u którego służę. Gdy już nie będę u niego, jestem gotów wszystko wyjawić.
 — Dobrze więc, nie będę już o to więcej pytał, gdyż jestem was pewny. Jeżeli kiedyś będzie mi ta wiadomość potrzebna, sądzę, że mi zdradzicie tajemnicę. Czy zostawicie mi tę książeczkę?
 — Tak.
 — A więc rozchodzimy się jak przyjaciele.
 Pożegnali się.
 Gdy Francuz wyszedł z chaty, Tombi otworzył książeczkę i rzekł z triumfującą miną.
 — Co za szczęście! Co za przypadek. Przychodzi Mason, naturalnie nie poznaje mnie, gdyż