Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 15.djvu/3

—   405   —

 — Zaprowadził chłopca do izby, gdzie leżał kozioł.
 — Kapitalny kozioł, trafiony w łopatkę. Z ciebie, Tombi, tęgi chłop.
 — A z ciebie także, słyszałem, żeś zabił lisa. A kto był z tobą?
 — Ludwik i dwaj inni.
 — Hm! — mruczał borowy, patrząc bystro chłopcu w twarz. Ludwik przecież strzela zawsze dobrze.
 Chłopiec jednak nie chciał zdradzić swego przyjaciela. Nie powiedział, że Ludwik zabił leśnika, o czym zresztą Tombi już wiedział.
 — Chłopcze — rzekł borowy, gdy nie udało mu się nic od chłopca dowiedzieć — chciałem cię wziąć na próbę, spisałeś się dobrze. Przyjaciół nigdy zdradza nie wolno. To bardzo ładnie z twej strony. Dlaczego nie przychodziłaś wcale do mnie ostatnio?
 — Nie miałem czasu. Kiedy zastrzeliłem lisa, przyjechali goście.
 — Kto taki?
 — Doktór Zorski, hrabianka z Rodrigandy z kuzynką Elwirą i kuzynem Alimpo.
 — Słyszałem o tym, jak ci się podobają?
 — Bardzo, bardzo.
 — A hrabianka była chora?
 — O, bardzo chora, ale wujaszek Zorski ją wyleczył. O, to jest mądry chłop, mówią, że mądrzejszy od pana kapitana.
 — Mądrzejszy od ciebie nawet? — zapytał borowy żartem.