Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 13.djvu/22

—   368   —

 — Może dziś ja panu dam nauczkę.
 — Cieszyć mię to będzie. Lecz czy jej usłucham, to się później pokaże.
 — Jestem pewny, że jej pan usłucha.
 — Cóż pan chce właściwie?
 — Czy jest tu doktór Zorski?
 — Jest.
 — Kiedy przyjechał?
 — Wczoraj. Widział go pan przecież.
 — Czy przywiózł jakieś osoby ze sobą?
 — Tak.
 — Kogo?
 — Hm, niejakiego Alimpo.
 — Kogo jeszcze?
 — Niejaką Elwirę.
 — Kogo jeszcze?
 — Jakaś Róża czy Rozanna, nie zapamiętałem dokładnie nazwiska.
 — Czy jest hrabianka także?
 — Hrabianka? Nie wiem, zdaje się, że Elwira nie jest hrabianką.
 — Czy mieli ze sobą kosztowności?
 — O, tak.
 — Jakie?
 — Mościdzieju, nie jestem ich garderobianą, bym się takimi fatałaszkami miał zajmować. Ludwiku!
 Na zawołanie zjawił się strzelec, rzucając przy wejściu wcale niemiłe spojrzenie komisarzowi.
 — Poproś pana doktora Zorskiego do mnie.