Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 12.djvu/28

—   346   —

 — Czy polowałeś już na taką zwierzynę?
 — Tak.
 — Hm, masz dobrą postawę do tego! — rzekł z miną znawcy. Znam kogoś, który również polował na te zwierzęta.
 — Któż to taki?
 — Pan doktór Zorski.
 — Znasz go?
 — Tak. Nie widziałem go wprawdzie dotąd, lecz widziałem skóry lwów i niedźwiedzi, które zastrzelił. Znajdują się one w pokoju kochanej pani Zorskiej. Jest to jego matka i ona opowiadała mi o tych polowaniach. Chcę zostać także kiedyś sławnym myśliwym, jak on.
 — Sądzę, że mu dorównasz? Tak, zdaje się, że posiadasz przymioty potrzebne do tego.
 — Poczekaj, aż urosnę, jak ty! Umiem już jeździć na koniu i strzelać. Ludwik uczy mnie szermierki i gimnastyki; pływać nauczę się także, gdy będzie cieplej. Lecz jeśli chcesz zobaczyć panią Zorską, to ci ją zaraz pokażę.
 — Gdzie? — zapytał nieznajomy, obróciwszy się szybko w kierunku wskazanym przez chłopca.
 — Czy widzisz ten zamek.
 — Widzę.
 — I to mnóstwo szyb ponad ogrodem?
 — Tak.
 — Jest to ogród zimowy. Czy widzisz także dwie panie przechadzające się po nim?
 — Widzę.
 — Jest to pani Zorska i panna Helena Zor--