Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 10.djvu/3

—   265   —

 — Więc hrabia Alfons zostanie teraz waszym panem?
 — Właściciel gospody ociągał się z odpowiedzią, wreszcie rzekł:
 — Wy, ojcze duchowny, mnie nie zdradzicie?
 — Nie miejcie najmniejszej obawy.
 — Hrabia Alfons — zaczął gospodarz — nie jest mile widziany. Wielu go nie lubi, inni zaś go wprost nienawidzą. Szczęście z zamku Rodriganda uleciało bezpowrotnie, nie sądzę, by się kiedyś na lepsze zmieniło. Służba także długo w zamku nie wytrzyma, rozproszy się na wszystkie strony, po czym przyjmą służbę o podobnym charakterze do hrabiego Alfonsa. Przyjdą więc jeszcze gorsze czasy.
 — U kogo ze służby możnaby się najlepiej dowiedzieć coś bliższego o wypadkach ostatnich dni?
 — Proszę pójść do kasztelana, sennora Alimpo. Ten jest najwierniejszy i najzacniejszy ze wszystkich.
 — Czy zechce mi wszystko wyjaśnić?
 — Niezawodnie, duchowny człowiek, tak jak wy, ojcze, nie ma przecież złych zamiarów, jeżeli się chce o czymś dowiedzieć.
 — No, to pójdę do niego. Bóg z wami, miejcie się dobrze i przyjmijcie podziękowanie za to, żeście mnie ugościli.
 Opuścił gospodę i poszedł powoli ku zamkowi. W zamku panował ruch niezwykły, jednak nie